Mijn tweede echtscheiding, al weer meer dan 2 jaar geleden, heeft mij veel nieuwe ervaringen opgeleverd. De online dating van een paar jaar geleden gaf veel onverwachte ontmoetingen en afwijzingen, plezier en deprimerende momenten. En uiteindelijk een ontmoeting die de moeite waard bleek, maar die toch geen stand zal houden, zeg ik met de kennis van nu. Verdriet, maar ook stilte in huis, een gevoel van eenzaamheid soms en depressieve gevoelens zijn achtergebleven.
Ik ben in het huis blijven wonen, samen met mijn zoon. En de hond.
Ik was er nooit voor geweest een hond te nemen, maar nu zit ik er mee. Hoewel, nee, ik zit er niet echt meer mee, we zijn aan elkaar gehecht geraakt. Elke keer weer is er een levend wezen dat oprecht blij is als ik thuis kom, al ben ik maar een half uurtje weg geweest.
Zo zijn er winst- en verliesrekeningen na de scheiding. De Volvo stationcar four wheel drive, die zo geschikt was voor ons gezin, heb ik al snel vervangen door een rode Toyota Prius. Veel goedkoper in gebruik en onderhoud. En beter voor het milieu. Er is niet veel op aan te merken, maar hij is tamelijk lelijk en vooral: het is geen Volvo.
Omdat we wat willen leren over hoe ons huwelijk fout kon lopen zijn Dagmar en ik alsnog in relatietherapie gegaan. We hebben de vierde sessie achter de rug. Die heeft behoorlijk wat emoties opgeroepen bij ons allebei. We lopen in onze eigen gedachten verzonken het pand van de therapeute uit. Schuin er tegenover staat de auto geparkeerd. Er naast staat een jongetje van een jaar of vier dat even is weggelopen van de naburige speelzaal. Hij heeft een goed gekapt blond hoofdje en draagt een overhemdje, een kakikleurig broekje en een blauwe bodywarmer. Met een onbewogen gezicht staat hij naar mijn rode auto te staren. We lopen er naar toe. Als ik hem groet zegt hij niets terug. We stappen in en als Dagmar de deur dicht wil doen kijkt het jongetje opeens naar haar op en zegt, nog steeds met zijn onbewogen gezichtje: “Onze vader heeft een Volvo.”
Au! We kijken elkaar even verslagen aan. Dan barsten we in lachen uit. De spanning en emotie van zojuist is voor even gebroken.